Adwari - Pastor Joseph - REGEN
Door: Jacob Jan
Blijf op de hoogte en volg Familie Oostra
04 Augustus 2014 | Oeganda, Lira
Adwari - Pastor Joseph - REGEN
Gister vroeg opgestaan om van Lira naar Adwari te reizen. Normaal een uurtje rijden. Maar we zijn in Uganda en daar gaat alles anders. Bijna aangekomen, nog ca 5 min. verwijderd van de kerk in Adwari en we komen aan bij de brug. Deze bleek opgebroken te zijn en dus moesten we een dik uur omrijden naar Adwari.
We kwamen dus een uur later aan dan afgesproken, maar wat een ontvangst voor 1 Muzungu gezin. De hele omgeving was uitgelopen en het kerkje zat stampvol.
Het duurde 10 min om het hele kerkje (van 15 mrt diep) door te lopen naar de voorste voor ons gereserveerde stoelen te komen. Iedereen wilde je begroeten.
En wat kunnen die mensen kerk vieren - god aanbidden. Met hun hele ziel en zaligheid. Alles komt in beweging. Traditionele dansen en liederen werden voor ons gezongen, nadat we ons hadden voorgesteld.
We zaten net weer toen 1 van de oudsten mij vroeg: do you want to share the Gospel with us.?. Oops daar had ik mij niet op voorbereid, en dan ook nog in het Engels. Snel liep ik naar de bus om mijn bijbel te grijpen, door het enthousiaste onthaal helemaal vergeten mee te nemen. Teruglopend naar voren in de kerk bad ik: Heer waar moet ik het over hebben, help mij ff. Het ging over; van slaaf tot koning in Gods Koninkrijk. Naar aanleiding vh verhaal v Jozef. Het werd een duo preek samen met Pastor Joseph. Toen ik klaar was en hij aan de beurt was, keek hij mij aan en zei: hier wou ik het vandaag net over gaan hebben. Prachtig sloot hij er op aan, volgens mij kent PJ de bijbel letterlijk uit z'n hoofd.
Vervolgens hebben we heerlijk geluncht op z'n Ugandees bij PJ thuis.
Zijn huiskamertje zat stampvol. We hadden gevraagd of er een aantal kinderen hun testimony wilden geven over hun jeugd tijdens de rebellen-oorlog. Vreselijke indringende verhalen kregen wij te horen. Een meisje van bijna 4 jaar
(nu getraumatiseerd) vluchtte met 8 vrouwen en kinderen in de bush toen de rebellen hun dorp overvielen. Een van de baby's ging huilen en dus hoorden de rebbelen hen. Haar moeder vluchtte weg, maar werd koelbloedig in haar rug afgeschoten. Het meisje werd achtergelaten bij haar moeder, 4 jaar!!! Ze zat nog aan de borstvoeding, toen er na drie dagen geen melk meer uit de borst v haar moeder kwam, besloot het jonge meisje te gaan lopen. Dwars door een moeras werd ze uiteindelijk toevallig door een vrouw gezien en naar het vluchtelingen kamp gebracht. Jaren later is ze door Compassion opgenomen in hun program.
Enkele weken gelden is bij toeval het lichaam (de restanten) van haar moeder gevonden. Te herkennen aan haar kleding. Van haar vader is nooit meer wat vernomen. Ze wil graag zuster worden. We hebben voor haar gebeden dat God haar droom mag verwezenlijken en haar gezegend in Jezus naam.
Vreselijke verhalen over verminkingen, dood en verderf. Maar ook hoop, nu het gebied zich langzaam begint te ontwikkelen. En er is hoop! Wat een geweldig werk heeft PJ verricht in de afgelopen jaren. Veel kerkjes opgericht in de wijde omgeving. Het was een vechter behind enemy lines. En het is nu een vechter in z'n omgeving. Wat is er veel veranderd nadat 120 musketiers anderhalf jaar geleden de sponsor-marathon in dit gebied hebben gelopen. Het gebied van onrust, armoede, honger en wanhoop, veranderd langzaam in een gebied van HOOP. Er komen zelf mensen uit de wijde omgeving om PJ advies te vragen, onlangs nog uit Denemarken!!
We hebben uiteraard de tractor gezien en er even op gezeten. Een geweldige uitkomst voor al de grond waarover de community en PJ beschikt.
God heeft tot PJ gesproken dat er de komende 2 jaar droogte komt. PJ heeft in vertrouwen alle farmers in zijn community weten te overtuigen om rijst te gaan planten. Bijna DUIZEND acres zijn geplant met rijst. We hebben door de landerijen gelopen, en de rijst doet het goed. Dit terwijl er veel te weinig regen is gevallen. Een wonder. MAAR rijst hoort onder water te staan en de grond is nu droog!! Ze vroegen of we wilden bidden voor REGEN. En weet je wie er tussen al die boeren en weduwen etc.. begon te bidden! Onze Stijn, 11 jaar. Hij bad vurig; en zei, normaal bid ik niet of God het wil laten regenen in de vakantie, maar nu, nu laat het regenen Heer. PJ zei toen we terugliepen naar de auto: I like that kid.
Laat in de avond redenen we naar de volgende bestemming en er kwam een regenboog boven Adwari, toen we het verlieten. Het heeft de hele nacht geregend!!
Maar mensen dat alleen is niet genoeg. BID MEE dat het deze week nog een keer regend. PJ zei, dat als het een paar keer regent komende week dat ze genoeg rijst hebben voor de komende paar jaren.
Ze zijn bezig om een irrigatie-systeem op te zetten voor hun land, welke geheel omringd word door een rivier. Binnenkort zullen jullie hier meer van horen. Help hen mee door een aandeel aan te schaffen in dit project. Om dit gebied een zegen te laten zijn en een getuigenis voor de rest van Uganda.
Karin en Roos vermaakten zich prima met de vrouw van PJ en hun dochters. Krachtige vrouwen in Gods koninkrijk!
We hebben uiteraard nog gevoetbald op een groot veld in de omgeving. Echt honderden mensen waren uitgelopen om de wedstrijd van Nederland-Uganda live te zien. Wij zaten als mannen samen met PJ in het Hollandse team. Wat een feest. Het werd 2-2 en zelfs na penalty's bleef het gelijk, PJ scoorde de laatste penalty. Het werd tijd om te vertrekken, ook al wilden we in ons hard nog lang blijven.
Gister vroeg opgestaan om van Lira naar Adwari te reizen. Normaal een uurtje rijden. Maar we zijn in Uganda en daar gaat alles anders. Bijna aangekomen, nog ca 5 min. verwijderd van de kerk in Adwari en we komen aan bij de brug. Deze bleek opgebroken te zijn en dus moesten we een dik uur omrijden naar Adwari.
We kwamen dus een uur later aan dan afgesproken, maar wat een ontvangst voor 1 Muzungu gezin. De hele omgeving was uitgelopen en het kerkje zat stampvol.
Het duurde 10 min om het hele kerkje (van 15 mrt diep) door te lopen naar de voorste voor ons gereserveerde stoelen te komen. Iedereen wilde je begroeten.
En wat kunnen die mensen kerk vieren - god aanbidden. Met hun hele ziel en zaligheid. Alles komt in beweging. Traditionele dansen en liederen werden voor ons gezongen, nadat we ons hadden voorgesteld.
We zaten net weer toen 1 van de oudsten mij vroeg: do you want to share the Gospel with us.?. Oops daar had ik mij niet op voorbereid, en dan ook nog in het Engels. Snel liep ik naar de bus om mijn bijbel te grijpen, door het enthousiaste onthaal helemaal vergeten mee te nemen. Teruglopend naar voren in de kerk bad ik: Heer waar moet ik het over hebben, help mij ff. Het ging over; van slaaf tot koning in Gods Koninkrijk. Naar aanleiding vh verhaal v Jozef. Het werd een duo preek samen met Pastor Joseph. Toen ik klaar was en hij aan de beurt was, keek hij mij aan en zei: hier wou ik het vandaag net over gaan hebben. Prachtig sloot hij er op aan, volgens mij kent PJ de bijbel letterlijk uit z'n hoofd.
Vervolgens hebben we heerlijk geluncht op z'n Ugandees bij PJ thuis.
Zijn huiskamertje zat stampvol. We hadden gevraagd of er een aantal kinderen hun testimony wilden geven over hun jeugd tijdens de rebellen-oorlog. Vreselijke indringende verhalen kregen wij te horen. Een meisje van bijna 4 jaar
(nu getraumatiseerd) vluchtte met 8 vrouwen en kinderen in de bush toen de rebellen hun dorp overvielen. Een van de baby's ging huilen en dus hoorden de rebbelen hen. Haar moeder vluchtte weg, maar werd koelbloedig in haar rug afgeschoten. Het meisje werd achtergelaten bij haar moeder, 4 jaar!!! Ze zat nog aan de borstvoeding, toen er na drie dagen geen melk meer uit de borst v haar moeder kwam, besloot het jonge meisje te gaan lopen. Dwars door een moeras werd ze uiteindelijk toevallig door een vrouw gezien en naar het vluchtelingen kamp gebracht. Jaren later is ze door Compassion opgenomen in hun program.
Enkele weken gelden is bij toeval het lichaam (de restanten) van haar moeder gevonden. Te herkennen aan haar kleding. Van haar vader is nooit meer wat vernomen. Ze wil graag zuster worden. We hebben voor haar gebeden dat God haar droom mag verwezenlijken en haar gezegend in Jezus naam.
Vreselijke verhalen over verminkingen, dood en verderf. Maar ook hoop, nu het gebied zich langzaam begint te ontwikkelen. En er is hoop! Wat een geweldig werk heeft PJ verricht in de afgelopen jaren. Veel kerkjes opgericht in de wijde omgeving. Het was een vechter behind enemy lines. En het is nu een vechter in z'n omgeving. Wat is er veel veranderd nadat 120 musketiers anderhalf jaar geleden de sponsor-marathon in dit gebied hebben gelopen. Het gebied van onrust, armoede, honger en wanhoop, veranderd langzaam in een gebied van HOOP. Er komen zelf mensen uit de wijde omgeving om PJ advies te vragen, onlangs nog uit Denemarken!!
We hebben uiteraard de tractor gezien en er even op gezeten. Een geweldige uitkomst voor al de grond waarover de community en PJ beschikt.
God heeft tot PJ gesproken dat er de komende 2 jaar droogte komt. PJ heeft in vertrouwen alle farmers in zijn community weten te overtuigen om rijst te gaan planten. Bijna DUIZEND acres zijn geplant met rijst. We hebben door de landerijen gelopen, en de rijst doet het goed. Dit terwijl er veel te weinig regen is gevallen. Een wonder. MAAR rijst hoort onder water te staan en de grond is nu droog!! Ze vroegen of we wilden bidden voor REGEN. En weet je wie er tussen al die boeren en weduwen etc.. begon te bidden! Onze Stijn, 11 jaar. Hij bad vurig; en zei, normaal bid ik niet of God het wil laten regenen in de vakantie, maar nu, nu laat het regenen Heer. PJ zei toen we terugliepen naar de auto: I like that kid.
Laat in de avond redenen we naar de volgende bestemming en er kwam een regenboog boven Adwari, toen we het verlieten. Het heeft de hele nacht geregend!!
Maar mensen dat alleen is niet genoeg. BID MEE dat het deze week nog een keer regend. PJ zei, dat als het een paar keer regent komende week dat ze genoeg rijst hebben voor de komende paar jaren.
Ze zijn bezig om een irrigatie-systeem op te zetten voor hun land, welke geheel omringd word door een rivier. Binnenkort zullen jullie hier meer van horen. Help hen mee door een aandeel aan te schaffen in dit project. Om dit gebied een zegen te laten zijn en een getuigenis voor de rest van Uganda.
Karin en Roos vermaakten zich prima met de vrouw van PJ en hun dochters. Krachtige vrouwen in Gods koninkrijk!
We hebben uiteraard nog gevoetbald op een groot veld in de omgeving. Echt honderden mensen waren uitgelopen om de wedstrijd van Nederland-Uganda live te zien. Wij zaten als mannen samen met PJ in het Hollandse team. Wat een feest. Het werd 2-2 en zelfs na penalty's bleef het gelijk, PJ scoorde de laatste penalty. Het werd tijd om te vertrekken, ook al wilden we in ons hard nog lang blijven.
-
04 Augustus 2014 - 17:37
Jan Oostra:
indrukwekkend, wat is God groot,
geweldig te horen dat het werk Gods ook in dat land doorgaat
Ik had graag die zondag daar aanwezig geweest om het feest van Gods lof mee te maken.
Nu nog bijna twee week, geniet van jullie dagen daar .
Pap -
04 Augustus 2014 - 22:21
Tjeerd En Sandra:
Wat een verhaal weer, we zullen bidden voor regen dat er maar een mooie oogst mag komen.
-
04 Augustus 2014 - 23:02
Marjan:
Indrukwekkende verhalen.
Heb heel veel respect voor jullie. -
05 Augustus 2014 - 10:12
Durkje De Vries.:
Een God van trouw is Hij,
volmaakt in Liefde.
Goed en rechtvaardig is Hij.
Al begrijpen wij het soms niet.
Heel veel liefde van Hem mogen jullie daar uitdelen!!! -
06 Augustus 2014 - 21:19
Sjoukje En Bram:
Wat een wondebare dingen laat God daar gebeuren, wensen jullie veel van Zijn liefde toe voor de mensen in Oeganda!! -
08 Augustus 2014 - 16:07
Dick En Anke:
Het zijn heel veel indrukken die jullie opdoen! En heftige , niet voor te stellen ervaringen horen van jonge kinderen. Oorlog is een gruwel, voor alle onschuldige burgers en dan vooral voor de kinderen. En er zijn nog op vele andere plekken in de wereld brandhaarden, waaruit weer nieuwe oorlogen oplaaien. Het maakt je bang. Maar ook realiseer je je dat wij hier in Nederland een veilige plek hebben en dat gun je een ander ook. Mooi om te horen, dat met kleine stapjes er ook in Afrika verbeteringen kunnen komen. Een kind wat geen honger meer hoeft te lijden, een gezin wat weer een dak boven het hoofd heeft, het is bewonderenswaardig dat jullie daar als gezin zo gedreven aan werken . Respect! Nog een mooie laatste week samen.
Groeten, Dick en Anke
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
